پيام

ناکام دات کام
90/1/4

+ شهريار و دخترش در کنار نيمايوشيج و پسرش ((((اگه کسي شعري از اين دو عزيز به ياد داره بزاره تا استفاده کنيم))))

اي صبا با تو چه گفتند که خاموش شدي؟/ چه شرابي به تو دادند كه مدهوش شدي؟/ تو كه آتشكده عشق و محبت بودي/ چه بلا رفت كه خاكستر خاموش شدي؟/ به چه دستي زدي آن ساز شبانگاهي را/ كه خود از رقت آن بيخود و بيهوش شدي/

تو به صد نغمه، زبان بودي و دل ها هم گوش/ چه شنفتي كه زبان بستي و خود گوش شدي؟/ خلق را گرچه وفا نيست و ليكن گل من!/ نه گمان دار كه رفتي و فراموش شدي/ تا ابد خاطر ما خوني و رنگين از توست/ تو هم آميخته با خون سياووش شدي /

در وصل هم ز عشق تو اي گل در آتشم... عاشق نمي‌شوي که ببيني چه مي‌کشم... با عقل آب عشق به يک جو نمي‌رود... بيچاره من که ساخته از آب و آتشم... ديشب سرم به بالش ناز وصال و باز... صبحست و سيل اشک به خون شسته بالشم... پروانه را شکايتي از جور شمع نيست... عمريست در هواي تو ميسوزم و خوشم... خلقم به روي زرد بخندند و باک نيست... شاهد شو اي شرار محبت که بي‌غشم...

زندگي شد من و يک سلسله ناکاميها/ مستم از ساغر خون جگر آشاميها/ بسکه با شاهد ناکاميم الفتها رفت/ شادکامم دگر از الفت ناکاميها/

جواني شمع ره کردم که جويم زندگاني را... نجستم زندگاني را و گم کردم جواني را... کنون با بار پيري آرزومندم که برگردم... به دنبال جواني کوره راه زندگاني را ...

کســـي به لعــــل تــواش داده نسبتــي وقتــي/ ز شـــوق پستـــه نگنجــــد ميان پوست هنوز/کسي نمانـــــد که دشمــــن ز دوسـت نشنـاسد/ تويـي و من که به هم دشمنيم و دوست هنوز/ به جـــاي من همه جز نيکــويي نخـواهي کرد

باز امشب اي ستاره‌ي تابان نيامدي/ باز اي سپيده‌ي شب هجران نيامدي/ شمعم شکفته بود که خندد به روي تو/ افسوس اي شکوفه‌ي خندان نيامدي/ زنداني تو بودم و مهتاب من چرا/ باز امشب از دريچه‌ي زندان نيامدي /

شورفرهادم به پرسش سر بزير افکنده بود/ اي لـب شـيـرين جـواب تـلخ سربالا چـــرا/اي شب هجران که يکدم در تو چشم من نخفت/ اين قدر با بخت خواب آلود من، لالا چـرا/آسمان چـون جمع مشتاقان پريشان مي کند / در شگـفـتم من نمي پاشد ز هـم دنــيـا چـرا/در خـزان هـجر گـل اي بلبل طبع حــزين /خامشي شـرط وفـاداري بـود، غـوغـا چـرا

چو بستي در بروي من به کوي صبر رو کردم// چو درمانم نبخشيدي به درد خويش خو کردم// چرا رو در تو آرم من که خود را گم کنم در تو// به خود باز آمدم نقش تو در خود جستجو کردم// خيالت ساده دل تر بود و با ما از تو يک رو تر// من اينها هر دو با آئينه‌ي دل روبرو کردم// فرود آ اي عزيز دل که من از نقش غير تو// سراي ديده با اشک ندامت شست و شو کردم //

کسي نيست در اين گوشه فراموشتر از من/وز گوشه نشينان توخاموشتر از من/هر کس به خياليست هم آغوش و کسي نيست/ اي گل به خيال تو هم آغوشتر از من/مي نوشد از آن لعل شفقگون همه آفاق/ اما که در اين ميکده غم نوشتر از من/افتاده جهاني همه مدهوش تو ليکن / افتاده تر از من نه و مدهوشتر از من/بي ماه رخ تو شب من هست سيه پوش/ اما شب من هم نه سيه پوشتر از من ...

تا هستم اي رفيق نداني که کيستم/ روزي سراغ وقت من آئي که نيستم/ در آستان مرگ که زندان زندگيست/ تهمت به خويشتن نتوان زد که زيستم/ پيداست از گلاب سرشکم که من چو گل/ يک روز خنده کردم و عمري گريستم /

درس اين زندگي از بهر ندانستن ماست/ اين همه درس بخوانيم و ندانيم که چه / خود رسيديم به جان نعش عزيزي هر روز/ دوش گيريم و به خاکش برسانيم که چه / دور سر هلهله و هاله ي شاهين اجل / ما به سرگيجه کبوتر بپرانيم که چه / کشتي اي را که پي غرق شدن ساخته اند / هي به جان کندن از اين ورطه برانيم که چه/ بدتر از خواستن اين لطمه ي نتوانستن /هي بخواهيم و رسيدن نتوانيم که چه ...

خانم ابرار که لطف کردن و منت سر ما گذاشتن و ازشون ممنونم ... من آره خب مگه عيبي داره؟

:)خواهش ميکنم جناب اقاي ناکام. کام.شما لطف داريد.

:)- اين همه جلوه و در پرده نهاني گل من/ وين همه پرده و از جلوه عياني گل من / آن تجلي که به عشق است و جلالست و جمال/ و آن ندانيم که خود چيست تو آني گل من/ از صلاي ازلي تا به سکوت ابدي/ يک دهن وصف تو هر دل به زباني گل من/ اشک من نامه نويس است وبجز قاصد راه / نيست در کوي توام نامه رساني گل من